Toneelgroep Het volk

In Het vermoeden van Poincaré zijn twee heren voor langere tijd tot elkaars aanwezigheid veroordeeld, omdat het Alpenchalet waarin zij zich bevinden door hevige sneeuwval geïsoleerd is geraakt. Door de situatie worden ze gedwongen elkaar beter te leren kennen, maar de taal blijkt een enorm obstakel in het wederzijds begrip. Met humor en mededogen weet Het Volk keer op keer ‘mannelijk onvermogen’ vorm te geven. Met onder meer een spontane pas de deux van de heren op muziek, poëtische teksterupties en zang trachten zij het gedwongen samenzijn draaglijk te houden. De kamer verlaten ze nooit, ondanks ferme voornemens voor een ski-exercitie dan wel poging tot alpinisme. In de bijna lege ruimte van het chalet bevindt zich slechts één raam. Dat biedt niet alleen uitzicht op de buitenwereld, maar geeft ook visueel inzicht in de gedachtespinsels van beide heren. Hun gespreksstof bestaat uit zowel enorme trivialiteiten als intellectuele bespiegelingen.